AFVALLEN, LIJNEN OF AFSLANKEN? MET DIEET OF ZONDER DIEET?

In mijn tienertijd vond ik mezelf nooit goed genoeg. Ik zag allemaal dingen die niet perfect waren aan mijzelf. En ik trok daaruit de conclusie dat ik iemand anders moest worden. Ik herinner me dat we een keer op vakantie gingen naar Frankrijk. Volgens mij was ik vijftien of zestien. Ik had een heel plan: ik zou elke dag 100 baantjes zwemmen en in de zon liggen en weinig eten en dan zou ik heel bruin en slank terugkomen, met mijn haar vijf centimeter langer (want als het warm is groeit dat sneller) en dan zou iedereen echt opkijken!

Het plan moest algauw worden bijgesteld, want na dertig baantjes verzoop ik bijna en ik word nooit bruin en ik was al slank dus er viel niks af te vallen. :-) Maar het allerbelangrijkste probleem aan het plan was, dat het nooit zinvol is om te willen veranderen in iemand anders. Je kunt niet iemand worden die je niet bent. En het hoeft ook niet, want je bent al goed genoeg.

Stel nu eens dat dat waar is, dat je als mens goed genoeg bent. Waarom kiezen mensen dan vaak het uitgangspunt dat ze niet goed genoeg zijn? Een veel voorkomende reden is, dat mensen denken dat je alleen verder kunt komen in het leven als je ontevreden bent. Dat is niet waar. Ga maar na: de momenten dat je het meeste waard was voor de mensen om je heen en de beste prestaties leverde, waren de momenten dat je helemaal in je element was en wist dat je het allemaal kon.

Je hoeft dus niet in iemand anders te veranderen. Je kunt beter meer jezelf worden. Dat kun je doen door te ontdekken wat voor jou belangrijk is. En vervolgens te zorgen dat de dingen die je doet, zegt en denkt daar steeds meer bij gaan passen. Soms vraagt dat moed, of veel oefenen, maar je wordt er wel gelukkig van!

Een mooie inspiratiebron is ook de inaugurele speech van Nelson Mandela uit 1994. Je vindt hem onder andere hier.

De meeste mensen houden niet van teleurstellingen. En al helemaal niet als anderen zien dat je teleurgesteld wordt, want dat is een vorm van falen. Je krijgt niet wat je wilt, dus dat zou wel eens kunnen betekenen dat je als mens tekortschiet!

Teleurgesteld worden en falen doen pijn. Dus wat is een logische reactie als je teleurgesteld wordt? Je wensen, je hoop en je verwachtingen verder wegstoppen. Dat kun je bijvoorbeeld doen door
* een onverschillige houding te kiezen
* je vooral bezig te gaan houden met de wensen van anderen
* alles te relativeren of tot op het bot te analyseren, zodat het nog maar weinig met gevoelens te maken heeft
* bij alles wat je zou willen of leuk zou vinden, meteen erbij denken of zeggen: maar de kans is natuurlijk groot dat dat niet kan

Een paar voorbeelden: een voetballiefhebber die zegt dat Nederland vast niet gaat winnen van Brazilie. Iemand die een nieuw dieet kiest, maar het aan niemand vertelt en er van tevoren vanuit gaat dat het waarschijnlijk toch weer niet lukt om af te vallen. Iemand die solliciteert op een baan die hij geweldig vindt en aan zijn vrienden vertelt dat er voor dit soort functies altijd veel goede kandidaten zijn, dus dat de kans klein is dat hij het wordt.

Maarrrr… als je dit teveel gaat doen, gebeurt er iets wat je vast niet wilt: je verliest je plezier in dingen. Of je gaat nooit meer voor de volle honderd procent ergens voor. Of je laat kansen aan je voorbij gaan. Of alledrie. Je kunt hierdoor je motivatie verliezen of het gevoel krijgen dat je niet meer goed weet wie je bent. En je contact met andere mensen wordt minder hecht, omdat ze niet mogen zien wat jij wilt en wat jij voelt.

Iedereen die de neiging heeft om teleurstellingen en falen te vermijden, wens ik dus de moed toe om er gewoon voor te gaan als je iets echt graag wilt. Als je iets onmogelijks wilt, moet je dat een keer onder ogen zien. Maar als het iets is wat bij jou en je leven past, is het je moeite waard. Als je teleurgesteld wordt, zul je verdrietig zijn of boos of bang. Maar dat zul je overleven. En dan kijk je daarna gewoon opnieuw wat je wilt en of je je daarvoor in wilt zetten.