Gisteren was Marleen jarig. En Marleen is degene van de uitspraak ‘Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen’, dus die verzint altijd iets leuks om haar verjaardag te vieren. Deze keer gingen we met zijn twintigen lasergamen.
Ik had dat nog nooit gedaan. Voor degenen die het ook nog nooit gedaan hebben: bij lasergamen zijn er twee teams. Je krijgt een soort harnasje met lichtjes in de kleur van jouw team. Beide teams gaan een ruimte in waar het vrij donker is, met allerlei gangen en nissen. Als je op de lampjes van een tegenstander weet te schieten, krijg je punten. Schiet een tegenstander raak op jou, dan verlies je punten en krijgt de tegenstander punten.
Nu zijn er drie emoties die mensen moeilijk kunnen vinden: boosheid, verdriet en angst. De ene emotie vind je waarschijnlijk lastiger dan de andere. Bij mij is angst de vervelendste. Ik kan er dus helemaal niet tegen op opgejaagd te worden. :-) Maar… ik hou ook van spelletjes. Bij het binnengaan van de donkere ruimte had ik dus het hoogste adrenalineniveau van het afgelopen jaar, maar ik vond het wel leuk.
Mijn uitgangspunt was dat ik niet geraakt moest worden. Dus ik verstopte me zo goed mogelijk achter wandjes en probeerde vanuit mijn schuilplaats tegenstanders te raken. Dat ging niet onaardig, vond ik zelf. Na 20 minuten was het spel afgelopen en gingen we terug naar de startruimte. Het bleek dat ik vijftig punten had! Hoera!
Alleen bleek de winnaar er 6275 te hebben. Oeps. Ik was drie na laatste en mijn team had jammerlijk verloren. :-)
Toen keek ik naar de overzichtjes van wie er hoevaak raak had geschoten en wie er hoe vaak was geschoten, en ik kwam tot een interessante conclusie: geschoten worden kostte wel punten, maar raak schieten leverde veel meer punten op!
Gelukkig kwam er nog een tweede spel. Ik ben de donkere ruimte ingerend met het voornemen om overal gewoon op af te stormen en te gaan schieten, zonder enige strategie (had ik al verteld dat ik a. nachtblind ben en b. geen enkel richtingsgevoel heb?). Daar heb ik me twintig minuten uitstekend mee vermaakt. Ik ben talloze keren geraakt en heb me daar niets van aangetrokken.
Het spel werd er niet alleen maar leuker van, maar bij de uitslag bleek ook dat ik tweede was geworden met 4075 punten.
Waarop ik, drijfnat van het zweet en buiten adem maar weer eens een oude levensles bevestigd zag:
Als je je gewoon in de strijd gooit en initiatief neemt, levert dat vaak veel meer op dan als je afwachtend in een hoekje gaat zitten en voorzichtig bent. Je wordt wat vaker geraakt, maar meestal overleef je dat gewoon. En het wordt er in ieder geval leuker van.
P.S. Ik kan lasergamen of iets anders actiefs doen op een verjaardag erg aanbevelen. En je hoeft die dag ook niet meer naar de sportschool. Bij thuiskomst was ik weer een beetje opgedroogd, maar al mijn kleren zitten nu in de was. :-)
